Tomasz SzczerbickiChoć motocyklizm był i wciąż jest niezmiernie popularny w naszym kraju, zarówno w wydaniu „cywilnym”, jak i sportowym, to żadna organizacja, klub ani redakcja nie pokusiły się nigdy, aby zebrać w jednym miejscu wyniki wszystkich Mistrzostw Polski, rok po roku. Wiedza na temat tych zaszczytnych tytułów, zdobywanych zwycięstwami w kolejnych eliminacjach, nadal pozostaje czarną plamą w historii naszego motorsportu.
Co pewien czas wracam do tematu motocyklowych Mistrzostw Polski, zamieszczając i komentując wyniki ważnych, ciekawych sezonów. Dziś chciałbym spojrzeć na pierwszy powojenny pełny sezon motocyklowy, który zakończył się przyznaniem tytułów Mistrza Polski. Był to rok 1946. Od zakończenia wojny minęło dopiero kilka miesięcy, a już wiosną 1946 roku zawodnicy ruszyli do motocyklowej rywalizacji sportowej i turystycznej. W tym czasie oficjalnie funkcjonowało w Polsce 105 klubów i sekcji motocyklowych. Po zakończeniu sezonu 1946 przyznano tytuły Mistrza Polski w trzech kategoriach: sportowej (rajdowej), wyścigowej i turystycznej.
W przypadku rywalizacji sportowej (rajdowej), jako eliminacje zaliczono trzy imprezy ogólnopolskie: Rajd Tatrzański, Rajd Szlakiem Beskidów oraz Rajd po Ziemiach Odzyskanych. Na podstawie wyników uzyskanych w tych trzech imprezach Komisja Sportowa Polskiego Związku Motocyklowego ustaliła Mistrzów Polski w następujących klasach: 130, 250, 350 i ponad 350 ccm oraz w kategorii maszyn z wózkiem bocznym, bez względu na litraż. Tytuły mistrzowskie w sezonie 1946 zdobyli: 130 ccm – Jędrzejowski z Krakowa, 250 ccm – Władysław Koperniak z Łodzi, 350 ccm – Jan Liwiński z Warszawy, ponad 350 ccm – Andrzej Żymirski z Warszawy, a w kategorii maszyn z wózkiem bocznym – Tadeusz Potajało z Warszawy.
Start do rywalizacji w klasie 250 w jednej z imprez w 1946 roku.
W kategorii wyścigowej jako eliminacje zaliczono pięć imprez: Grand Prix Śląska, Grand Prix Bałtyku, poznański Złoty Kask, Grand Prix Warszawy oraz Grand Prix Zakopanego. Na podstawie wyników z tych zawodów przyznano tytuły Mistrza Polski: w klasie 130 ccm – Ludwik Draga z Katowic (wicemistrz – Herbert Hennek z Katowic), 250 ccm – Jerzy Dąbrowski z Warszawy (wicemistrz – Ludwik Draga z Katowic), 350 ccm – Jerzy Mieloch z Warszawy (wicemistrz – Maćkowski z Gdyni) i ponad 350 ccm – Franciszek Nowacki z Rawicza (tuż za nim Stefan Sędzimir z Zakopanego).
W powyższym zestawieniu pewne zamieszanie wprowadza lokalizacja reprezentacji Mielocha i Dąbrowskiego. Pierwszy mieszkał w Poznaniu, drugi w Gdyni i Gdańsku. W 1946 roku obaj występowali jednak jako członkowie klubów warszawskich: Mieloch – Legii, Dąbrowski – Polskiego Klubu Motocyklowego, dlatego traktowani byli jako motocykliści z Warszawy.
Na jednym z etapów Rajdu Tatrzańskiego. Rok 1946.
Mistrzem Polski w turystyce został Henryk Kowalczyk z Warszawy, który w sezonie 1946 przejechał ogółem 8650 km. Wicemistrzostwo zdobył Andrzej Żymirski, również z Warszawy, z wynikiem 7840 przejechanych kilometrów. Trzeci był Antoni Zębik z Częstochowy, z wynikiem 6488 km. Zespołowo najwięcej przejechali członkowie warszawskiego Klubu Sportowego OMTUR (Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego) Okęcie – 146 000 km.
O wielu wspomnianych powyżej zawodnikach mogliście przeczytać w poprzednich odcinkach tego cyklu.
