Tuning – Urko Fighter 2

W dużym uproszczeniu streetfighter to maszyna sportowa pozbawiona owiewek. Zakres modyfikacji może być bardzo szeroki, podobnie jak zakres zastosowań motocykli określanych tym mianem. Ich właściciele stawiający na pierwszym planie estetyczny wizerunek swego mechanicznego pupila, nie rzadko popadają w customizingu w przesadę, stąd też uciekają się do stosowania karykaturalnie szerokich kół, jaskrawych lakierów i wszechobecnej polerki.

Wśród entuzjastów streetfighterów są również miłośnicy tak zwanych rat bikes. Tu chodzi o to, by motocykl był „zły”, brzydki i wręcz odrażający. Ma być używany bez strachu, że coś się uszkodzi lub obetrze. Rat bikes to niskobudżetowa forma customizingu i swoista forma sztuki. Króluje tu czarny mat i rdza.

Motocykl, który prezentujemy, powstał w warsztacie Urko Fighter z Częstochowy. Jego twórca Adam Szturycz ogranicza się w swej pracy do wprowadzania zmian stylistycznych bez ingerencji w strukturę podstawowych podzespołów motocykla. Jak widać i w ten sposób można uzyskać interesujący efekt w postaci motocykla oryginalnego w formie bez uszczerbku dla doskonałych własności trakcyjnych. Choć zmiany nie są drastyczne, to wcale nie oznacza, że budowa takiego streetfightera nie wymaga dużo pracy i twórczego myślenia. Trzeba mieć wyobraźnię, zmysł estetyczny i techniczną smykałkę.

Pierwsze, co rzuca się w oczy, to nowe elementy karoseryjne. Komponenty użyte do restylingu motocykla pochodzą po części z ofert specjalistycznej niemieckiej firmy Bimbos, po części są produktem polskiej firmy Plast Bikes, a po części autorskim dziełem Urko Fighter. Z oryginalnej owiewki pozostał jedynie dolny fragment, który odpowiednio przystrzyżono i wymodelowano, by dobrze pasował do nowej stylizacji motocykla. Zastosowanie zadartego do góry „zadupka” ze spartańskim, wyciętym z blachy „siodłem” wymagało usunięcia oryginalnej tylnej części ramy i wykonania nowego subframe. Trzeba też było wygospodarować nowe miejsce na akumulator i elektroniczne podzespoły. W streecie jest znacznie mniej miejsca na ukrycie wszelkich kabli i całej elektroniki niż w motocyklu seryjnym, a zatem również montaż groźnie wyglądającej czachy z soczewkowymi światłami nie ogranicza się do prostego zastąpienia seryjnych elementów tuningowymi.

Adam nie chciał w swoim sprzęcie zmieniać kierownicy na wyższą i szerszą, gdyż seryjna pozwala przyjąć pozycję bardziej sprawdzającą się przy szybkiej jeździe i częstym wykorzystywaniu potencjału tkwiącego w silniku. Wymieniono za to podnóżki. Nowe, pochodzące z Lucasa, nie tylko ciekawiej wyglądają, ale też pozwalają lepiej czuć motocykl i umożliwiają szeroki wachlarz regulacji dźwigni. By motocykl prezentował się atrakcyjnie, chłodnicę osłonięto chromowanym grillem własnej roboty. Gumowe węże systemu chłodzenia zastąpiono odpowiednikami w stalowym oplocie, a rolę zbiornika wyrównawczego przejęła aluminiowa butla. Również zbiorniczki płynu hamulcowego wymieniono na aluminiowe.

Wszystkie te elementy dodają maszynie blasku. Moją uwagę jednak najbardziej zwrócił wykonany w warsztacie Urko Fighter tłumik końcowy, który nie tylko rasowo brzmi, ale również bardzo korzystnie wpływa na estetyczne walory maszyny.

Na szczycie zbiornika paliwa widnieje sentencja „Drive like a Devil – feel like a God”. Obserwując Adama podczas wspólnej jazdy ulicami Częstochowy, a także kiedy przejeżdżał przed moim obiektywem w trakcie sesji zdjęciowej, widziałem, że maszyna w miedzianym kolorze rzeczywiście dostarcza swemu twórcy wiele satysfakcji.