Sport, zabawa, doświadczenie – polska motogymkhana w sezonie 2022

Pierwsza z nich, mająca miejsce w Gorzowie Wielkopolskim, była zarazem udanym debiutem nowej miejscówki. Dość powiedzieć, że przyciągnęła ona czołowych zawodników z Czech, a nawet Słowenii i Chorwacji. Zwycięzcą w najwyższej kategorii Pro okazał się faworyt, Ondřej Kroupa – Krupicz, kolejne miejsca zajęli Piotr Szkut vel Pyxis i Rocky Rok (Słowenia).

Do zmiany lidera doszło przy okazji następnych zawodów rozgrywanych w Bolesławcu. Tym razem ciasną trasę najszybciej przejechał Piotr Szkut, wyprzedzając dwójkę Czechów (Krupicza oraz Jiřiego Dvořaka). Była to jednocześnie pierwsza, długo oczekiwana, wygrana Polaka, ponieważ od czasów zakończenia kariery przez Krzysztofa Dzikowskiego, znanego szerzej jako Dziki, zawody zdominował kierownik na czarnej Hondzie CBR 600 RR – Krupicz. On też wygrał kolejną szczecińską rundę rozgrywaną w deszczowych warunkach. Na podium towarzyszyli mu Pyxis oraz Łukasz Malarz – specjalista od jazdy na mokrym.

Finałowy wyścig w Jaworznie będzie zapamiętany jako najliczniej obsadzona tegoroczna impreza gymkhanowa. Jej rezultaty trzymały kibiców w niepewności do samego końca. Po zażartej walce, triumfatorem został Ondřej Kroupa, nasz reprezentant – Piotr Szkut zdobył srebro, natomiast brązowy medal przypadł kolejnemu z Czechów Jiřiemu Dvořakowi. Tą samą kolejność mieli najszybsi zawodnicy w klasyfikacji generalnej obecnego sezonu.

Oprócz walki o czołowe lokaty, nie mniej emocjonujące zmagania toczyli zawodnicy z  pozostałych grup Pretendent oraz Amator, gdzie każdy uczestnik miał swojego kolegę rywala, którego koniecznie chciał objechać. Zawsze widoczna była chęć sportowej rywalizacji i podnoszenia w ten sposób własnych umiejętności. Rosnąca frekwencja również napawa optymizmem. Do ścigania pomiędzy pachołkami wróciło kilku weteranów, a także, co szczególnie ważne, zadebiutowało aż osiemnaście osób (w tym pięć motocyklistek).

Cechą charakterystyczną polskich zawodów Motogymkhany jest niewątpliwie ich profesjonalna organizacja, jakiej nie powstydziliby się sami Japończycy (Kraj Kwitnącej Wiśni to ojczyzna i mekka światowej gymkhany). Nad wszystkim czuwał sędzia główny Filip Pająk (jeden z arbitrów tegorocznych mistrzostw Europy) mający do pomocy sędziów pomocniczych i doświadczone osoby z obsługi stolika.

Sam proces rejestracji, pomiaru czasu oraz prezentacji wyników podlega już w dużym stopniu automatyzacji. Rezultaty przejazdów można było śledzić w czasie rzeczywistym za pośrednictwem strony internetowej http://www.mgym.fun. Co więcej, zamieszczono tam pełną historię zawodów od 2021 roku wraz z wynikami osiąganymi przez poszczególnych uczestników i rezultaty konkursu GP8 (pięć ósemek na czas) poprzedzającego wyścig główny. Dzięki sprawnej ekipie kamerzystów i fotografów, nieodłącznie towarzyszącej wydarzeniom, uczestnicy niemal natychmiast otrzymywali bogaty materiał w postaci zdjęć oraz nagrań własnych przejazdów.Aktywność polskiego środowiska gymkhany nie ograniczała się do jednego kraju. Wizyty Czechów na zawodach rozgrywanych w Polsce nie mogły rzecz jasna pozostać dłużej bez odpowiedniego rewanżu. Dlatego też z czasem utworzyła się grupa motocyklistów, która regularnie uczestniczy z sukcesami w analogicznych rundach rozgrywanych za naszą południową granicą. Doskonałą okazją do rywalizacji w szerszym gronie były lipcowe Mistrzostwa Europy w Niemczech. Startowało tam trzech zawodników pod narodową flagą: Piotr Szkut, Andrzej Wiciński oraz Lech Frączek, a pierwszy z ww. trójki wywalczył nawet szóstą lokatę.

Gymkhana nie stawia wielkich wymagań sprzętowych. Bawić między pachołkami można na każdym motocyklu, również na seryjnym turystyku – Piotr Szkut

Dla spragnionych walki z najlepszymi, bądź dla tych, którzy chcą głównie trenować, pojawiła się możliwość startów w zawodach za pośrednictwem Internetu (http://mgym.fun/online), polegających na jak najszybszym przejeździe określonej trasy i następnie porównaniu uzyskanych rezultatów z wynikami rywali. W roku 2022 odbyły się już trzy takie rundy, w których uczestniczyli najlepsi zawodnicy na świecie. Nazwiska Haruhiko Tsujiie (Japonia) czy Richard van Schouwenburg (Holandia) mówią same za siebie. Jak do tej pory swoich sił spróbowało łącznie pięćdziesięciu sześciu motocyklistów pochodzących z trzynastu krajów. Najlepszy z Polaków – Piotr Szkut, będący zarazem pomysłodawcą i twórcą całego przedsięwzięcia, zajął szóste miejsce w generalce.

Nie można zapomnieć o lokalnych grupach ćwiczących na terenie dużych ośrodków miejskich. To właśnie z trenujących w ten sposób amatorów wyłaniają się później w pełni profesjonalni zawodnicy. Wzorami do naśladowania są bezsprzecznie grupy: poznańska, kierowana przez jeżdżącego trenera Miłosza Bujakowskiego oraz sąsiednia z Gorzowa Wielkopolskiego pod dowództwem Roberta Tkacza. Organizowane przez nich treningi cechuje, oprócz wesołej atmosfery, odpowiednio zaplanowany program ćwiczeń.W obecnym sezonie miłośnicy ścigania między pachołkami dokonywali usilnych starań w rozpropagowanie tego sportu wśród motocyklistów. Wymierne efekty przyniosła aktywność intenetowa ze stroną Mgym.fun na czele. Łatwo dostępne są poradniki – jak zacząć, opisy podstawowych ćwiczeń, relacje z zawodów itp. Pojawiają się tematyczne artykuły w branżowych czasopismach oraz profesjonalne szkolenia jazdy precyzyjnej – Gymkhana. Organizatorzy rund dokładają starań aby wzbogacić je o szereg imprez towarzyszących.

Niezależnie od wymiaru czysto sportowego, do powszechnej świadomości coraz skuteczniej dociera sam fakt istnienia Motogymkhany. Docenia się jej zalety w jeździe na co dzień. Nikt nie ma wątpliwości, że umiejętności nabyte podczas treningu znacząco podnoszą bezpieczeństwo. Zabawa z ćwiczeniami to także świetna okazja aby doświadczyć czegoś nowego w motocyklowym hobby. Przegląd działań polskiego środowiska skupionego wokół Gymkhany prowadzi do konkluzji, że w roku 2022 wykonało ono fantastyczną pracę, oby tak dalej.

Tekst: Lech Frączek

Klasyfikacja generalna sezonu 2022