Ducati Monster 600/750 | Opinia Świata Motocykli

Lekki, szlachetny, dziki

Pod koniec 1993 r. pokazano Monstera M 600 z ramą i wahaczem z modelu 888 oraz silnikiem z 600 Supersport. Ducati mogło być zadowolone z przyjęcia nowego motocykla przez rynek. Mówiono o nim tak samo jak o M 900 lekki, szlachetny i dziki. Te opinie mniejszy Monster zawdzięczał niepowtarzalnemu charakterowi, w dużej mierze tworzonemu przez wygląd ramy i charakterystyczny, dwucylindrowy silnik V2 90°.

Osiągi M 600 były gorsze niż M 900, ale słabszą dynamikę rekompensowała niższa cena, otwierająca wielu osobom drogę do kupna nowego motocykla prestiżowej włoskiej marki. Sześćsetka była o jedną trzecią tańsza od dziewięćsetki, a mimo to dawała wiele frajdy z jazdy, głównie za sprawą swojej lekkości (ażurowa rama, plastikowy zbiornik paliwa, aluminiowy wahacz, pojedyncza tarcza hamulcowa z przodu). Moc silnika wydawała się niewielka, ale w zestawieniu z niską masą okazała się wystarczająca by zapewnić odpowiednie emocje. Wynik poniżej 5 sekund do setki i prędkość maksymalna 180 km/h mówią same za siebie.

Świetnie spisywało się też bardzo zwrotne i stabilne podwozie. Pewność prowadzenia dawało się odczuć głównie na dobrych nawierzchniach. Ze względu na dużą sztywność zawieszeń M 600 stawał się nerwowy, gdy trafiał na nierówności. Z kolei gdy spojrzeć na pojedynczą tarczę przy przednim kole, można stracić zaufanie do hamulców, ale działają one wystarczająco skutecznie. Za drugą tarczą zaczniemy tęsknić dopiero przy ostrzejszej jeździe.

Przegląd poprawek

Słabością motocykla okazał się trudny rozruch, zwłaszcza przy niższych temperaturach. Dlatego już w 1997 r. zmodyfikowano zawory i gniazda zaworowe, a gaźniki wyposażono w system grzewczy. Dwa lata później wprowadzono stalowy oplot na przewodzie hydraulicznym sprzęgła. Pojawiły się nowe wersje Monstera Entry i Dark.

Poważną modernizację przeprowadzono w 2001 r. Zmodyfikowano wówczas gaźniki, rozrusznik, pompę oleju, instalację elektryczną. Zastosowano nowe paski i koła zębate w napędzie rozrządu, nową pompę sprzęgłową i żelowy, bezobsługowy akumulator. Tylny zacisk hamulcowy przeniesiono ponad wahacz. W sezonie 2002 zadebiutowała następna generacja modelu, z silnikiem o pojemności skokowej podniesionej do 618 ccm i z wtryskiem paliwa.

Trzeci w rodzinie

W 1996 r. lukę w ofercie golasów Ducati wypełnił model M 750, z ceną dokładnie między sześćsetką a dziewięćsetką. Miał silnik z 750 Supersport oraz podwozie z M 600. Był praktycznie kopią mniejszego Monstera i podobnie jak on zachowywał się na drodze. Jednak mocniejszy silnik postawił zawieszeniom i hamulcom dużo wyższe wymagania. Dlatego już w 1998 r. M 750 otrzymał drugą tarczę hamulcową przy przednim kole (zmieniono również alternator).

W sezonie 2000 powiększono średnicę rur nośnych widelca (do -3 mm). Wprowadzono też podgrzewanie gaźników, od trzech lat obecne już w sześćsetce, nowe obręcze kół i zmodyfikowany układ hamulcowy. Rok później w M 750 pojawiły się dokładnie takie same zmiany jak w M 600, a w 2002 r. zadebiutowała nowa generacja z wtryskiem paliwa.

Nie oszczędzaj w serwisie

Monstery słyną z lekkości, zwrotności, dobrych osiągów, stabilnych podwozi i niepowtarzalnej stylizacji. Prezentują dobrą jakość i ciekawe rozwiązania (kratownicowa rama, owalne tłumiki wydechu czy zbiorniki paliwa z tworzywa sztucznego). To motocykle, które dają swojemu właścicielowi poczucie prestiżu. Ale jak to bywa w przypadku dwukołowych arystokratów, trzeba być gotowym na ich kaprysy i akceptować liczne wydatki.

W przypadku Monstera portfel jest mocno drążony nie tylko podczas zakupu używanego egzemplarza, lecz także w serwisie. Co 20 000 km trzeba wymieniać paski i koła rozrządu, co 10 000 km ustawiać zawory. Ale na regularnej obsłudze nie można oszczędzać, bo motocykl odmówi posłuszeństwa, a przywrócenie go do sprawności kosztować będzie krocie.

Zalety

-Elastyczny silnik

-Specyficzne brzmienie

-Stabilne podwozie

-Dobra zwrotność

-Skuteczne hamulce

-Duży zbiornik paliwa

-Wygodna pozycja kierowcy

-Wysoka jakość wykonania

Wady

-Kapryśny układ zasilania

-Skromna deska rozdzielcza

-Mały kąt skrętu

-Wysokie wymagania serwisowe

-Wysokie koszty utrzymania

Dane techniczne Ducati Monster 600(750)

SILNIK

Typ u czterosuwowy, chłodzony powietrzem (i olejem)

Układ u V2 90°

Rozrząd: OHC, 2 zawory na cylinder

Pojemność skokowa: 583 (758) ccm

Średnica i skok tłoka: 80(88) / 58(61,5) mm

Stopień sprężania: 10,7 (9)

Moc maksymalna: 53 (583 ccm) KM przy 8250 (8000) obr./min

Maksymalny moment obrotowy: 58 Nm przy 7000 (6500) obr./min

Zasilanie: 2 gaźniki Mikuni, 38 mm

Smarowanie: z mokrą miską olejową

Rozruch: elektryczny

Alternator: 320 W

Zapłon: bezstykowy, tranzystorowy

Przeniesienie napędu

Silnik- skrzynia biegów:  koła zębate

Sprzęgło: wielotarczowe, mokre

Skrzynia biegów: pięciostopniowa

Napęd tylnego koła: łańcuchem

PODWOZIE

Rama: kratownicowa, otwarta, z rur stalowych

Zawieszenie przednie: teleskopowe, skok 120 mm

Zawieszenie tylne: wahacz wleczony, podparty centralną kolumną resorująco-tłumiącą

Hamulec przedni: tarczowy 320 mm, zaciski stałe, czterotłoczkowe

Hamulec tylny: tarczowy 245 mm, zacisk stały, dwutłoczkowy

Opony przód I tył: 120/60 ZR 17 I 160/60 ZR 17

WYMIARY I MASA

Długość: 2090 mm

Wysokość siedzenia: 790 mm

Rozstaw osi: 1430 mm

Kąt pochylenia główki ramy: 67°

Masa pojazdu gotowego do jazdy: 188 kg

Dopuszczalna masa całkowita: 370 kg

Zbiornik paliwa: 18 l

Dane obsługowe i eksploatacyjne

Przegląd techniczny: co 10 000 km

Wymiana oleju: co 10 000 km

Olej silnikowy:  SAE 10 W 40, 3,1 (3) l z filtrem

Olej teleskopowy: SAE 7,5 W, 0,– (0,-92) l w każdej goleni widelca

Luz zaworowy przy zimnym silniku: zawory ssące 0,10-0,12 mm, zawory wydechowe 0,12-0,15 mm

Wymiana pasków rozrządu: co 20 000 km

Akumulator: 12V 16 Ah

Świece zapłonowe:  NGK DCR 8 EIX

Odstęp elektrod świec zapłonowych: 0,9 mm

Ciśnienie w ogumieniu: z przodu 2,1 bara, z tyłu 2,3 bara