Tomasz SzczerbickiOjciec – Herbert oraz synowie – Jan i Ginter, to czołowi zawodnicy wyścigów motocyklowych w Polsce od zakończenia II wojny światowej do początku lat 70. Przez kilka dziesięcioleci byli oni prawdziwą chlubą i dumą Katowic i całego Górnego Śląska. Wspólnie zdobyli kilkadziesiąt (!) tytułów mistrza i wicemistrza polski w różnych dyscyplinach motocyklowych. Specjalizowali się w […]
Ojciec – Herbert oraz synowie – Jan i Ginter, to czołowi zawodnicy wyścigów motocyklowych w Polsce od zakończenia II wojny światowej do początku lat 70. Przez kilka dziesięcioleci byli oni prawdziwą chlubą i dumą Katowic i całego Górnego Śląska. Wspólnie zdobyli kilkadziesiąt (!) tytułów mistrza i wicemistrza polski w różnych dyscyplinach motocyklowych. Specjalizowali się w klasycznych wyścigach, choć w swojej historii mieli również starty w rajdach i rywalizację na żużlu.
Herbert Hennek, urodzony w 1905 roku, z motocyklami zetknął się już we wczesnej młodości. Pierwszym motocyklem, którym jeździł, był Zündapp napędzany paskiem klinowym. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (na Śląsku nastąpiło to nieco później, dopiero po zwycięskim, III Powstaniu Śląskim, w 1921 roku), podczas służby wojskowej w batalionie pancernym jeździł amerykańskim Harleyem-Davidsonem.
Na przełomie lat 20. i 30., na górnozaworowym motocyklu AJS, rozpoczął pierwsze starty w zawodach sportowych. Ze wzrostem umiejętności i doświadczenia przesiadł się na sportowego Rudge model Ulster Grand Prix. Przed wojną brał udział w zawodach lokalnych i imprezach o randze ogólnopolskiej, jak chociażby słynne Polskie Tourist Trophy w Wiśle.
Po wojnie pasja motocyklowa znowu odżyła. Rywalizację rozpoczął już w 1946 roku. Z powodu braków sprzętowych Herbert Hennek zdecydował się na starty w klasie 125 (w pewnych okresach do 130 ccm) na motocyklach DKW, które były łatwo dostępne. Pojazdy były oczywiście usprawniane i specjalnie przystosowywane do wyścigów, co pozwalało na osiągniecie większych prędkości. Klasa 125 szybko stała się jego koronną konkurencją. Ówczesna prasa pisała, że „ dwaj odwieczni konkurenci ze Śląska – Ludwik Draga i Herbert Hennek – są najlepszymi zawodnikami w Polsce w wyścigach motocyklowych w klasie do 130 ccm”.
Herbert Hennek zakończył karierę sportową w 1953 roku. Zanim odłożył kask na półkę, zdobył kilka tytułów mistrza i wicemistrza Polski w wyścigach motocyklowych oraz w 1947 roku wywalczył „Złoty Kask”, przełamując na chwilę hegemonię Jerzego Mielocha w tych zawodach. W następnych latach wspierał radą i doświadczeniem swoich synów, będąc ich trenerem. Herbert Hennek zmarł w 1976 roku w Murckach, obecnie dzielnicy Katowic.
Publikacja Świat Motocykli 9/2013.
