Superleggera to ekstremalna konstrukcja, bowiem celem włoskiego producenta było osiągnięcie najlepszego w świecie seryjnie wytwarzanych maszyn stosunku mocy do masy. To zadanie udało się osiągnąć dzięki zastosowaniu tytanu, magnezu i włókien węglowych. Przy mocy przekraczającej 200 KM, motocykl ma tylko 155 kg tzw. masy suchej (bez płynów). Bazą tej konstrukcji jest 1199 Panigale R. Superleggera […]
Superleggera to ekstremalna konstrukcja, bowiem celem włoskiego producenta było osiągnięcie najlepszego w świecie seryjnie wytwarzanych maszyn stosunku mocy do masy. To zadanie udało się osiągnąć dzięki zastosowaniu tytanu, magnezu i włókien węglowych. Przy mocy przekraczającej 200 KM, motocykl ma tylko 155 kg tzw. masy suchej (bez płynów).
Bazą tej konstrukcji jest 1199 Panigale R. Superleggera otrzymała nie aluminiową, ale magnezową ramę typu monocoque i kute, magnezowe obręcze Marchesini. Dopełnieniem zabiegów obniżających masę jest tylna rama pomocnicza i nadwozie z włókna węglowego, litowo-jonowy akumulator i tytanowy układ wydechowy ze stalowym kolektorem. Nawet wiele śrub i opasek zabezpieczających wykonano z tytanu, by zmniejszyć masę.
Kolejne udoskonalenie to lekkie zawieszenie Öhlinsa z tytanową sprężyną z tyłu. Zmniejszoną masę mają także elementy układu hamulcowego Brembo, tylna zębatka Ergal oraz łańcuch napędowy w specyfikacji World Superbike.
W spokoju nie pozostawiono też silnika Superquadro. Do sportowych, tytanowych korbowodów i zaworów ssących, w wersji Superleggera dodano tytanowe zawory wydechowe i – po raz pierwszy w drogowym motocyklu Ducati – specjalne, wyczynowe (jak w Superbike’ach) tłoki z tylko dwoma pierścieniami (jednym uszczelniającym oraz zgarniającym) i krótkim płaszczem. To rozwiązanie redukuje ich masę i zmniejsza tarcie wewnętrzne silnika. Stopień sprężania podnosi zmodyfikowany kształt komory spalania w denku tłoka (również jak w Superbike’ach). Uzupełnieniem tych zmian jest precyzyjnie wyważony wał korbowy o obniżonej masie.
Relację mocy do masy można jeszcze bardziej poprawić sięgając po Race Kit – zestaw przeznaczony do motocykli użytkowanych tylko na torze wyścigowym. Obejmuje on w pełni tytanowy układ wydechowy Akrapovic (z tytanowym kolektorem), wysoką, wyścigową szybę oraz zaślepki po uchwycie tablicy rejestracyjnej i podpórce bocznej (zamiast niej w zestawie są paddokowe podnośniki). Jego zastosowanie podnosi moc o dodatkowe 5 KM i obniża masę motocykla o kolejne 2,5 kg.
Stosownie do osiągów wersji Superleggera zmodyfikowano elektroniczne układy odpowiadające za kontrolę trakcji (DTC), efektu unoszenia przedniego koła (DWC) i hamowania silnikiem (EBC). Do gadżetów trzeba zaliczyć system Ducati Data Analysis+ (DDA+) z dodatkowym sensorem i oprogramowaniem umożliwiającym rejestrowanie i wyświetlanie kątów pochylenia motocykla podczas jazdy. Sterowanie elektroniką odbywa się poprzez umieszczone przy manetkach, wzorowane na wyścigowych przyciski, pozwalające bezpośrednio wybierać zdefiniowana wcześniej ustawienia.
Po tej dawce informacji łatwo zrozumieć, czemu limitowana seria została sprzedana w zasadzie jeszcze przed jej debiutem. Otóż możliwość zakupu wersji Superleggera zaoferowano w pierwszej kolejności posiadaczom modeli Desmosedici RR lub R. Zainteresowanie nowym modelem przekroczyło wszelkie oczekiwania: 75% z 500 egzemplarzy, jakie mają być wyprodukowane, zostało sprzedanych. Oto siła miłości Ducatisti do Ducati…
