Wydawało się, że kontynuacja serii FJ jest niemal pewna i następca pojawi się od razu po wycofaniu poprzednika ze sprzedaży. Tak się jednak nie stało. Miłośnikom szybkiej turystyki Yamaha nie dała niczego w zamian. Ich potrzeb nie mogła zaspokoić ani słaba i mało komfortowa XJ 900 Diversion, ani horrendalnie droga GTS 1000. Lukę wypełniono dopiero po trzech latach, tak powstała Yamaha FJR 1300
Na skróty:
Jesienią 2000 r. zaprezentowano zupełnie nowy model FJR 1300, przygotowany specjalnie dla Europy. Nawiązania do serii FJ były aż nadto widoczne, ale sprowadzały się do koncepcji konstrukcyjnej i estetyki. Motocykl zaprojektowano od podstaw, dzięki czemu konstruktorzy nie musieli iść na żadne kompromisy. Stworzyli maszynę komfortową i funkcjonalną, która pod względem osiągów była porównywalna z modelami sportowymi.
Tradycja i nowoczesność, czyli FJR 1300
W FJR 1300, podobnie jak w serii FJ, bardzo zgrabnie połączono cechy motocykla sportowego i turystycznego. Dynamiczna sylwetka, uzyskana dzięki ostrym liniom, nawiązywała do przeszłości, a jednocześnie prezentowała się nadzwyczaj elegancko. Pod względem technicznym nowa konstrukcja dalece odbiegała od tego, co kiedyś zastosowano w FJ 1100 i FJ 1200. Sięgnięto po ramę z lekkich stopów zamiast stalowej, chłodzenie silnika cieczą zamiast powietrzem, a miejsce łańcucha w napędzie tylnego koła zajął wał napędowy.
Bezpieczeństwo i wygoda
Model FJR 1300 rozpoczął swoją rynkową karierę w 2001 r. Dwa lata później doczekał się pierwszej modernizacji, która poprawiła bezpieczeństwo oraz komfort jazdy (dzięki bardziej miękko zestrojonemu zawieszeniu). Wprowadzono możliwość zmiany kąta nachylenia szyby czołowej, którą ponadto wydłużono o 4 cm, by lepiej chroniła przed naporem powietrza i opadami.
Średnicę przednich tarcz hamulcowych zwiększono z 298 do 320 mm. W układzie hamulcowym pojawił się system przeciwpoślizgowy ABS. Przednie kierunkowskazy wmontowano w obudowę, zaprojektowano też nowe schowki.
Yamaha FJR 1300. Czas na modernizacje
Ponieważ w pierwszej wersji dochodziło do silnego nagrzewania zbiornika paliwa od strony silnika, zwiększono grubość mat izolacyjnych. Zmodernizowano też pompę paliwa, a w 2004 r. wprowadzono zupełnie nową, zintegrowaną z regulatorem ciśnienia. Seryjne wyposażenie wzbogacono o kufry bagażowe.
HONDA ST 1100/1300 PAN EUROPEAN – OPINIE ŚWIATA MOTOCYKLI
Jesienią 2005 r. pojawiła się wersja z automatycznym sprzęgłem, w której biegi można było zmieniać albo tradycyjnie – dźwignią nożną – albo za pomocą przycisków na kierownicy. Wersja na sezon 2006 otrzymała regulację wysokości kanapy i kierownicy, „dłuższe” przełożenie końcowe oraz zintegrowany układ hamulcowy. Zmodyfikowano też ramę, wahacz i obudowę. Rok później do seryjnego wyposażenia dołączono podgrzewane manetki. W sezon 2008 motocykl wszedł ze zmienioną szybą czołową i ABS-em zupełnie nowej generacji.
Istotna modernizacja FJR nastąpiła w 2014 r. Wprowadzono bowiem elektronicznie regulowane, sztywniejsze zawieszenia i system kontroli trakcji. W ślad za tym ostatnim poszły modyfikacje zapłonu. W nowej owiewce zamontowano również nowy kokpit.
Pasmo sukcesów
Yamaha FJR 1300, choć miała dużą masę własną i nie najlepszą zwrotność, brylowała w testach prowadzonych przez fachową prasę, a w porównaniach nie dawała szans konkurentom. I to nie byle jakim: Hondzie CBR 1100XX, Suzuki GSX-R 1000, Kawasaki ZX-12R czy Suzuki GSX 1400.
Zostawiła rywali w pokonanym polu, okazała się bowiem najbardziej wszechstronna. Liczne cechy turystyczne, seryjnie montowany ABS i wysoka jakość wykonania pozwoliły z kolei pokonać Hondę Pan European oraz Deauville, BMW K 1200GT, R 1200GS i R 1150RT, a także Harleya-Davidsona Road Kinga.
Z krytyką cały czas spotykała się pięciostopniowa skrzynia biegów, ale uniwersalny charakter, mocny silnik o wysokiej kulturze pracy, stabilne podwozie i wysoka jakość świetna przechylały szalę zwycięstwa na stronę Yamahy. Za sukcesami w testach porównawczych szło powodzenie na rynku. Motocykl zawsze sprzedawał się znakomicie, choć wcale nie należał do tanich. Zresztą 15 lat po premierze wciąż jest w ofercie Yamahy.
Używana Yamaha FJR 1300? To dobry interes!
Nie ma szans, by tanio kupić sprawną technicznie i dobrze utrzymaną Yamahę FJR 1300. Motocykl jest drogi i nawet na rynku wtórnym stanowi propozycję dla osób z grubszym portfelem. Ceny zapewne spadną, gdy pojawi się następca tego modelu. Na razie chętni muszą głębiej sięgnąć do kieszeni, ale warto.
Bogate wyposażenie, solidne wykonanie, wysoki poziom bezpieczeństwa i ponadprzeciętny komfort jazdy to cechy, którymi kusi Yamaha. FJR nie ma też wygórowanych potrzeb serwisowych. Przeglądów dokonuje się co 10 000 km, a regulacji zaworów co 42 000 km. Dzięki użyciu napędu wałem nie ma problemów, jakie zwykle stwarza łańcuch, wymagający ciągłego naprężania. Niezawodność i trwałość – to główne zalety tego motocykla.
Wady?
Mechanika spisuje się bez zarzutu. Niekiedy zdarzają się uszkodzenia napinacza łańcucha rozrządu. Sporadycznie pojawia się nieszczelność na wyjściu wału napędowego z silnika. Niestety wymiana uszczelniacza, chociaż jest tani, wymaga rozebrania zespołu napędowego. Koszty takiej operacji są poważne, dlatego podczas oględzin trzeba dokładnie osłuchać silnik, by wykryć ewentualne odgłosy ocierania łańcucha rozrządu o blok, a także sprawdzić okolice uszczelniacza wału napędowego, by zlokalizować możliwy wyciek oleju.
Sprawna technicznie Yamaha FJR 1300 sprawia wiele radości – i to nie tylko na długich dystansach. Jeśli przyzwyczaimy się do jej sporej masy, nawet codzienna jazda będzie prawdziwą przyjemnością. Za ten model płaci się niemało, ale w zamian otrzymuje się naprawdę wiele.
Zalety:
+ Mocny i elastyczny silnik
+ Stabilne podwozie
+ Wysoki komfort jazdy
+ Uniwersalny charakter
+ Mała awaryjność
+ Bardzo dobre wykończenie
Wady:
– Duża masa własna
– Ograniczona zwrotność
– Brak szóstego biegu
– Wysoka cena
Dane techniczne i eksploatacyjne Yamaha FJR 1300
Dane techniczne | Yamaha FJR 1300 |
---|---|
SILNIK | |
Typ | czterosuwowy, chłodzony cieczą |
Układ | czterocylindrowy, rzędowy |
Rozrząd | DOHC, 4 zawory na cylinder |
Pojemność skokowa | 1298 ccm |
Średnica x skok tłoka | 79 x 66,2 mm |
Stopień sprężania | 10,8 : 1 |
Moc maksymalna | 105,5 kW (143 KM) przy 8000 obr./min |
Maksymalny moment obrotowy | 134 Nm przy 7000 obr./min |
Zasilanie | wtrysk paliwa, 42 mm |
Smarowanie | z mokrą miską olejową |
Rozruch | elektryczny |
Alternator | 490 W |
Zapłon | elektroniczny, z mikroprocesorem |
PRZENIESIENIE NAPĘDU | |
Silnik-skrzynia biegów | koła zębate |
Sprzęgło | wielotarczowe, mokre |
Skrzynia biegów | pięciostopniowa |
Napęd tylnego koła | wał napędowy |
PODWOZIE | |
Rama | grzbietowa, boczna, aluminiowa |
Zawieszenie przednie | teleskopowe, 48 mm, skok 135 mm |
Zawieszenie tylne | wahacz wleczony, centralny element resorująco-tłumiący, skok 125 mm |
Hamulec tylny | tarczowy, 282 mm, zacisk dwutłoczkowy, pływający |
Opony przód / tył | 120/70 ZR 17 / 180/55 ZR 17 |
WYMIARY I MASY | |
Długość | 2230 mm |
Szerokość | 750 mm |
Wysokość | 1455 mm |
Wysokość siedzenia | 800 (od 2006 r. 805-825) mm |
Rozstaw osi | 1515 mm |
Kąt pochylenia główki ramy | 64 stopnie |
Masa pojazdu gotowego do jazdy | 283 kg |
Dopuszczalna masa całkowita | 476 kg |
Zbiornik paliwa | 25 l |
Dane serwisowe i eksploatacyjne | |
Przegląd techniczny | co 10 000 km |
Wymiana oleju | co 10 000 km |
Olej silnikowy | SAE 10 W 40 API SE, 4,0 l z filtrem |
Olej w przekładni głównej | 80/90 GL-5, 0,2 l |
Olej teleskopowy | SAE 10 W, 0,7 l w każdej goleni widelca |
Luz zaworowy przy zimnym silniku | |
zawory ssące | 0,15-0,22 mm, |
zawory wydechowe | 0,18-0,25 mm |
Akumulator | 12V, 12Ah |
Świece zapłonowe | NGK CR 8 E, / NGK CR 8 EIX |
Odstęp elektrod świec zapłonowych | 0,7 mm |
Ciśnienie w ogumieniu | z przodu 2,5 bara, z tyłu 2,5 bara (z pasażerem 2,9 bara) |