Paweł BorutaRyan był obrońcą tytułu z roku 2010. Po siedemnastu rundach rozegranych w tym sezonie strata punktowa zawodnika ścigającego się na Suzuki RM-Z 450 do pierwszego w klasyfikacji generalnej Ryana Villopoto, wyniosła tylko dziesięć punktów! Gdyby nie awaria łańcucha w wyścigu numer pięć w Anaheim, Dungay obroniłby mistrzostwo. Wyścig główny pokazał prawdziwego ducha walki Dungaya. O […]
Ryan był obrońcą tytułu z roku 2010. Po siedemnastu rundach rozegranych w tym sezonie strata punktowa zawodnika ścigającego się na Suzuki RM-Z 450 do pierwszego w klasyfikacji generalnej Ryana Villopoto, wyniosła tylko dziesięć punktów! Gdyby nie awaria łańcucha w wyścigu numer pięć w Anaheim, Dungay obroniłby mistrzostwo.
Wyścig główny pokazał prawdziwego ducha walki Dungaya. O zwycięstwo walczyło aż czterech pretendentów. Początkowo prowadzenie objął James Stewart (Yamaha), ale po kilku okrążeniach upadł. Następnie na czele stawki pojawił się Ryan Villopoto (Kawasami), za nim Chad Reed (Honda) i odrabiający straty po nie najlepszym starcie Ryan Dungay (Suzuki). Chwile później Reed wyprzedził zawodnika Kawasaki, a potem to samo zrobi Dungay. Ostatecznie Dungay dojechał drugi, a za nim Villopoto.
Ryan Dungay – drugi w Las Vegas:
„Podsumowując, był to dobry dla nas weekend. Od treningów dobrze jeździło mi się w Vegas, zająłem drugie miejsce w swoim biegu kwalifikacyjnym, dzięki czemu startowałem do wyścigu głównego z dobrej pozycji. Start w finale nie wyszedł mi najlepiej i to jest element, nad którym musze jeszcze popracować. Ale w wyścigu byłem bardzo szybki, regularnie przesuwałem się do przodu, aż do miejsca drugiego. Choć udało mi się w końcówce dogonić Reeda, to nie znalazłem sposobu by go wyprzedzić. Wielkie podziękowania należą się mojemu zespołowi Rockstar Makita Suzuki i mojej rodzinie. Oni najbardziej mi pomagali i wspierali w ciągu tego sezonu. Bez nich i mojej fantastycznej RM-Z 450 nie byłbym w stanie osiągnąć tego, co osiągnąłem. To był długi ciężki sezon, z którego możemy wyciągnąć wiele nauki na przyszłość. Teraz już czekają nas zawody motocrossowe, więc te dwa tygodnie poświecę wraz z zespołem na przygotowania. Również tam chcemy wygrywać!”.
Klasyfikacja:
Supercross 450 cc wyścig finałowy Las Vegas:1. Chad Reed – HON2. Ryan Dungey – SUZ3. Ryan Villopoto – KAW4. Chris Blose – KAW5. Andrew Short – KTM6. Jake Weimer – KAW7. Austin Stroupe – YAM8. Nick Wey – YAM9. Kyle Regal – YAM10. Tye Simmonds – KTM11. T Bowers – KAW12. W Peick – YAM13. Davi Millsaps – YAM14. Michael Byrne – SUZ15. James Stewart – YAM
Supercross 450 cc klasyfikacja generalna:1. Ryan Villopoto – 3382. Chad Reed – 3343. Ryan Dungey – 3284. James Stewart – 3015. Trey Canard – 2556. Andrew Short – 2307. Kevin Windham – 2078. Davi Millsaps – 1809. Justin Brayton – 15510. Nick Wey – 152
O FIM/AMA SX:
SX to skrót od Supercross. Są to zawody motocrossowe, które rozgrywane są w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie w krytych halach i stadionach. Mają rangę Mistrzostw Świata, a seria Supercross dzieli się na dwie podklasy: 450 cc SUPERCROSS, w której ścigają się motocykle czterosuwowe o pojemności do 450 ccm oraz LITES 250 cc gdzie czterosuwy mają pojemność do 250 ccm. Klasa Lites dzieli się na konferencje wschodnią i zachodnią (East / West).
Pierwszy wyścig motocrossowy w USA na krytej arenie odbył się w 1972 roku. Suzuki od początku było jednym z głównych graczy nowej kategorii. W 1978 roku fabryka Suzuki podpisała kontrakt z Markiem Barnettem, który oprócz trzech mistrzostw krajowych wywalczył także, w 1981 roku, mistrzostwo AMA Supercross.
